رباب ، سازی است کاملاَ ایرانی. پاره ای از محققان معتقدند قدمت این ساز ، زمان حضرت داوود است.
شکل ظاهری : رباب ، مجموعاَ از چهار قسمت، شکم ، سینه ، دسته و سر تشکیل شده است. شکم ، در واقع ، جعبه ای به شکل خربزه است که بر سطح جلویی آن ،پوست کشیده شده و خرکی کوتاه روی پوست قرار گرفته است.
سینه نیز ، جعبع ای مثلث شکل است که سطح جلویی آن ، تا اندازهای گرده ماهی واز جنس چوب است. در سطح جانبی سینه (سطحی که هنگام نواختن در بالا قرار می گیرد) هفت گوشی تعبیع شده که سیم های تقویت کننده صدای ساز به دور آنها پیچیده می شوند.بر سطح جانبی دیگر (سطح پایینی) ، پنجره ای دایره شکل ساخته شده است.
دسته ساز نسبتاَ کوتاه است و بر روی آن ، حدود ده دستان بسته می شود و بالاخره در سر ساز ، مانند تار ، جعبه گوشی ها قرار گرفته ودر سطوح بالایی و پایینی این جعبه ، هر یک سه گوشی تعبیه شده است.سطح جانبی جعبه گوشی ها کمی به طرف عقب ادامه یافته است.
تعداد سیم های رباب ، شش یا سه سیم جفتی است . سیم های رباب در قدیم از روده ساخته می شده در حالی که امروزه آنها را از نخ نایلون می سازند سیم بم روی نایلون ، روکشی فلزی دارد.
مضراب رباب امروزی مانند مضراب عود ، از پر مرغ ، ساخته شده است.
رباب ، اساساَ محلی است و بیشتر در نواحی خراسان و مرز افغانستان ، معمول است
نظرات شما عزیزان:
تبادل
لینک هوشمند
