ترومپت
از سازهای بادی برنجی است و که در محدوده سوپرانو زیرترین صدا را در بین سازهای بادی برنجی می‌تواند تولید کند.
لوله ترومپت به صورت مخروطی ویژه‌است که به دهانه‌ای ناقوسی منتهی می‌شود لوله این ساز تا سده ۱۵ به شکل مستقیم ساخته می‌شده و از آن به بعد به شکل منحنی ساخته می‌شود. بر روی لوله سه دگمه مشاهده می‌شود که اولی باعث ازدیاد طول لوله برای بدست آوردن یک پرده بم می‌شود، فشار دگمه دوم صوت را نیم پرده و فشار دکمه سوم یک پرده و نیم پایین می‌آورد.

ترومپت از نظر ظاهر بسیار شبیه به کورنت است. فرق آن با کورنت در لوله آن است که در بیشتر طول خود قطری یکسان دارد.

ترومپت در انواع موسیقی‌های امروزی مانند موسیقی کلاسیک، موسیقی جاز، موسیقی پاپ بکار می‌رود.

سازهای بادی برنجی از سازهای رايج در اركستر سمفونيك و از سازهای آيروفون بر مبنای تقسيم بندی ساكس-هورن باستل به شمار می‌روند. در اين گروه سازها هم محدوده Range وسيعی از اصوات بم تا زير به وسيله سازهای مختلف خانواده قابل اجرا هستند. اطلاق واژه برنجی به اين سازها چندان درست به نظر نمی‌رسد چون در اين گروه از سازها هم سازهايی مثل كورنت و سرپنت وجود دارند كه از جنس چوب ساخته می‌شوند همان‌گونه كه در گروه سازهای بادی چوبی هم سازهايی مثل ساكسيفون وجود دارند كه از جنس فلز ساخته می‌شوند.اين دسته از سازها را لابروزون هم گفته‌اند كه به معنی سازهايی است كه با ارتعاش لب ايجاد صدا می‌كنند.
ايجاد صدا در سازهای بادی برنجی از طريق ارتعاش هوا علاوه بر لب‌های نوازنده و تغيير طول لوله صوتی به وسيله لب از طريق تغيير طول لوله از طريق استفاده از دريچه (در سازهايی مثل ترومپت، هورن) يا به اصطلاح كشوی لغزنده (در سازهايی مثل ترومبون) هم ايجاد می‌شود. در اين گروه زيرترين صدا به وسيله ترومپت و بم‌ترين صدا به وسيله توبا توليد می‌شوند.
سازهای بادی برنجی در اركستر نظامی كاربرد وسيع دارند (از سازهای بادی چوبی نيز از كلارينت معمولا می‌بمل و فلوت پيكولو در اين اركسترها استفاده می‌شود).

فلوت
از سازهای بادی چوبی (بی زبانه یا بی قمیش) است که بر خلاف دیگر سازهای این دسته صدای آن نه از لرزش قمیش بلکه از نوسان هوای دمیده شده بر لبه دهنی ( یا تیغه هوائی) ساز تولید می‌شود.

این ساز جزء قدیمی‌ترین سازهای بادی محسوب می‌گرددکه قدمت برخی از آن که باستان‌شناسان یافته‌اند به ۵۰،۰۰۰ سال پیش می‌رسد.

فلوت‌ها در گذشته از جنس چوب ساخته می‌شدند (به همین دلیل در قدیم از آن به عنوان ساز بادی چوبی نام برده می‌شد) ولی امروزه با وجود اینکه این ساز در زمره سازهای بادی چوبی قرار دارد، لیکن ملاک تقسیم بندی آن جنس و آلیاژی که در ساخت آن استفاده شده مد نظر نیست، بلکه نحوه تولید صدای آن است.

واژه فلوت در زبان‌های اروپایی به معنای نام کلی سازهای مشابه فلوت نیز بکار می‌رود. فلوت و ساز شرقی نی هم نوعی فلوت شمرده می‌شود. به‌طور کلی فلوت و نی سازهایی هم‌خانواده هستند.

فاگوت
فاگوت از سازهاي بادي چوبی است که قميش دو زبانه ای دارد. صدای این ساز در ناحیه باس است. فاگوت را در کشورهای انگلیسی‌زبان «باسون» می‌خوانند.

دیجریدو
دیجریدو (Didgeridoo) یکی از سازهای بادی مردم بومی استرالیا است.

ساز دیجریدو را گاه به عنوان ترومپت چوبی طبیعی توصیف می‌کنند.

یک صخره‌نگاره باستانی مربوط به ۱۵۰۰ سال پیش یک دیجریدو-نواز و دو آوازخوان را ترسیم کرده‌است.

نام این ساز یک نام‌آوا است که غربیان برای آن انتخاب کرده‌اند.

لبك
سازي است بادي ويك زبانه معمولا از جنس ني ساخته مي شود . در همه نقاط ايران رواج دارد و بيشتر توسط نوازندگان دوره گرد و چوپانان نواخته ميشود .

كرناي گيلان
آلتی بادی و بلند که دارای صدای بم و رسایست . چون سوراخ ندارد با انگشتان نواخته نمی شود . از این رو فقط با دم نوازنده از آن صدا حاصل می شود .
جنس بدنه کرنا از نی است که برای استحکام بیشتر ، پوششی از بریده های نی روی بدنه آن بسته می شود . طول آن متفاوت بین دو تا چهار متر و گاهی بیشتر است .سر عصایی شکل کرنا ( محل خروج و تشدید صدا ) از جنس کدو است .
کاربرد اصلی کرنا در مراسم آیینی است . کرنا نوازی اغلب به شکل گروهی انجام می شود و معمولا متشکل از ده کرناچی است .
نوعی کرنا نیز در مشهد مرسوم است ، که جنس لوله آن فلزی و همچنان بدون سوراخ است . در طول لوله این نوع کرنا بر زمینه عقاید مذهبی سازندگان سه عدد " قپه " ی تزیینی هم تعبیه شده .